Ik ben opgegroeid in een liefdevol gezin waar ik al vroeg heb geleerd om er voor anderen te zijn. Mijn puberteit stond vooral in het teken van ontdekken, nieuwe mensen leren kennen maar ook grenzen opzoeken. Daar heb ik veel van geleerd, ook door verkeerde keuzes te maken. In mijn jong volwassen leven heb ik een aantal ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt waarbij ik mezelf steeds wegcijferde. Ik luisterde en hielp iedereen behalve mezelf. Mijn eigen problemen ontvluchtte ik door met anderen bezig te zijn en ik liet anderen over mijn grenzen heen gaan. Ik kreeg daar ook altijd veel waardering voor.
Tijdens een bewogen huwelijk waar sprake was van intieme terreur en huiselijk geweld trok mijn lichaam aan de handrem waardoor ik tot bijna niets meer in staat was. Ik kon niet eens meer voor mijn eigen lieve kinderen zorgen. Na een heftige scheiding ging ik, zodra ik weer enigszins op been was, door om voor anderen te zorgen, ik zag simpelweg niet hoe laag mijn zelfbeeld was en in welke overlevingsstrategie ik was beland. Ik nam me wel voor om vaker “nee” te zeggen maar het lukte me niet.
Pas toen ik mijn huidige partner leren kennen werd ik geconfronteerd met mijn gedrag, dat niet (meer) helpend was. Op een liefdevolle manier heeft hij me laten inzien dat voor jezelf zorgen helemaal niet ‘egoïstisch’ is. Ik ben aan de slag gegaan met het doorbreken van mijn patronen en het overwinnen van mijn angsten. Ik heb mijn valkuilen en levenservaringen om weten te buigen naar kracht en dat voelt goed! Ik ben naar mezelf gaan luisteren, beter voor mezelf gaan zorgen en “in het licht gaan staan”! Mijn missie is dan ook anderen helpen in het licht te gaan staan!